acceptatie van nieuwe ideeen
De adoptiecurve van Rogers
De Rogers Adoptiecurve (ook wel het Diffusieproces genoemd) beschrijft hoe nieuwe innovaties en ideeën worden geaccepteerd en overgenomen door groepen en culturen.
De theorie werd in 1957 ontwikkeld door Joe M. Bohlen, George M. Beal en Everett M. Rogers aan de Iowa State University. Het werd oorspronkelijk toegepast op landbouw en huishoudkunde, maar later toegepast op nieuwe ideeën en technologieën door Everett Rogers in zijn boek Diffusion of Innovations.
De curve belicht de acceptatie van nieuwe ideeën door de organisatie via vijf stadia:
- Bedenkers, Initiators (Innovators)
- Omarmers, ambassadeurs (Early adopters)
- Vroege volgers (Early majority)
- Late volgers (Late majority)
- Achterblijvers (Laggards)
Deze informatie is alleen voor leden
Wil je alles over dit model weten?
Maak dan gebruik van de gratis proefperiode van 5 dagen.
